Çarşamba günü “Kalp Atışı” olarak adlandırılan Voyager 2 sinyalini alan NASA, Cuma günü iletişimi yeniden kurmayı başardı.
Voyager 2, Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün’ü ziyaret ettikten ve muhtemelen tek bir uzay görevinden elde edilen en zengin bilimsel bilgi hazinesini geri getirdikten sonra, Güneş Sisteminden hatasız çıkmaya devam etti. En iyi günleri geride kalmış olabilir, ancak yıldızlararası uzaya heliopozdan geçen birkaç uzay aracından biri ve şu anda insanlığın ikinci en uzak elçisi ve hala yararlı bilgiler sağlıyor.
11 Temmuz’da Voyager 2’ye gönderilen kusurlu talimatlar ana antenini Dünya’dan mesaj gönderip almasını engelleyecek şekilde 2 derece yeniden yönlendirmesine neden oldu. Hizalamasını birkaç ayda bir sıfırlamak üzere programlanmış olmasına rağmen, bilim adamları bir sonraki hizalama tarihi Ekim ayında olduğu için mümkünse o kadar uzun süre beklemek istemediler.
2 Ağustos’ta Jet Tahrik Laboratuvarı (JPL), radyo teleskoplarının Voyager 2’nin artık doğrudan Dünya’ya ışınlanmamasına rağmen taşıyıcı sinyalini tespit etmek için bir alana geldiğini duyurdu. Bu ” Bir uzay gemisinin kalp atışlarını duymak gibi.” olarak tanımlanmıştır.
Taşıyıcı sinyali tespit eden NASA’nın Voyager 2’si tam olarak nerede ( garip bir şekilde tam da olması gereken yerdeydi. ) ve hala çalıştığını bilmesini sağlayın. Anten yanlış hizalamasına rağmen gönderilecek yeni komutlar alabilmesi umuduyla, gemiye olabildiğince güçlü radyo sinyallerinin ışınlanacağı açıklandı. O zamanlar, sorumlu mühendisler o kadar emin görünmüyorlardı ve Ekim ayına kadar ertelemek için B planı çok yakın görünüyordu.
Ancak JPL’nin Cuma günkü takip sayfasında yaptığı duyuruya göre, ” NASA, Voyager 2 ile tam iletişimi yeniden sağladı.”
Sayfanın bildirdiği gibi, “ Ajansın Avustralya, Canberra’daki Derin Uzay Ağı tesisi, Voyager 2’ye 12,3 milyar milin (19,9 milyar kilometre) üzerinde bir yıldızlararası ‘çığlık’ göndererek, uzay aracına kendisini yeniden yönlendirmesi ve antenini Dünya’ya döndürmesi talimatını verdi. Komutun Voyager’a ulaşması 18,5 saatlik tek yönlü ışık süresiyle, görev denetleyicilerinin komutun işe yarayıp yaramadığını öğrenmesi 37 saat sürdü.”
